Wielki powrót do any

Sama nazwa wskazuje nad czym będę się skupiać. Mam anoreksje. Moja waga już jest prawie "normalna". Dopadła mnie bulimia. Nienawidzę siebie. Muszę wrócić do choroby, bo z nią było łatwiej. Byłam silniejsza, moja siła woli była ogromna. Chce czuć się szczęśliwa patrząc w lustro.
Potrzebuję wsparcia motylków. Czy któraś z was miała bulimię? Jak sobie z nią radzicie?
Zawalam przez to szkołę, tracę tonę pieniędzy na jedzenie, straciłam znajomych. Gorzej być nie może. Za rok matura, a ja nie wyrabiam na zakrętach.
Proszę odezwijcie się...

Komentarze

  1. Latające Masło4 czerwca 2017 03:01

    Kotku. W zła stronę się wybierasz. Ale będę Cię wspierać. Jednak powiem Ci że zdrowo jest dużo fajniej. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. mak-niebieski4 czerwca 2017 13:22

    Miałam bulimie i nawet się na nią leczyłam :) Przypomnij mi w komentarzu, albo napisz do mnie na GG z boku strony mam numer, chetnie pogadam ale bardziej na priv

    OdpowiedzUsuń
  3. Kiminiko5 czerwca 2017 09:51

    Kochanie, zawsze może być gorzej, jeśli zamiast stabilizacji wybierze się anoreksję bulimiczną. Dlaczego chcesz uciekać z choroby w chorobę? Widok w lustrze nie jest powodem, by wracać do tego, co było. Proszę Cię, spróbuj zawalczyć z bulimią zamiast zmieniać ją na coś innego. Mam nadzieję, że przemyślisz to choć przez chwilę.
    Trzymaj się, Słoneczko...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Będzie mnie mniej6 czerwca 2017 01:44

      Przemyślę to, chociaż wątpię, żebym zmieniła zdanie. Może po prostu zrezygnuje z bulimi na rzecz zdrowia

      Usuń
  4. Thinm5 czerwca 2017 12:55

    bulimia znam to kiedyś sama ją miałam napady , wymioty , tableti xenna itp
    okropne uczucie braku kontroli , wyniszcza psychicznie , ani ana ani mia to nie dobre strony ale pewnie sama jabym miała wybierać to Ana , postaraj się jednak rozsądnie się odchudzać żeby pokonać bulimie i mieć zdrową wagę

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Będzie mnie mniej6 czerwca 2017 01:49

      Myślę dam radę racjonalnie się odchudzać - bez głodówek i ćwicząc

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

bardzo zastanawia mnie, dlaczego w życiu wszystko zostaje tak spłycone uczucia, emocje, dotyk jakby wszystko sprowadzało się do przyziemności brak uniesień i nierealnych doznań czuje ten brak iskry w relacjach jakby to wszystko ciągle było po nic czy to wina tego technologicznego świata pojawiają się i znikają jakbym była wiatrem, który przyjemnie muska otwarte ręce ale po chwili, już mnie nie ma, bo nie chcesz nic więcej
Czytaj więcej
Obraz
Kocham tę siłę jaka daje mi niejedzenie. Ta satysfakcja, kiedy patrzysz na wagę, a liczby na niej zmniejszają się systematycznie. Tyle radości, ile mi to sprawia, nie sprawia mi nic. Pragnę tego, chociaż wiem, że źle robię. Bardzo źle robię. Zbliżam się do krytycznej wagi - 45. Z taką trafiłam do szpitala. Boję się, ale zamierzam zatrzymać się, gdy zejdę do 46. Teraz ważę 46.8. Potrzebowałam powrotu, jak niczego. (Jeśli nie rozumiesz i uważasz mnie za idiotkę to kieruję cię do moich pierwszych postów Powrót ,  Motywacja , Droga donikąd .) To, co robię jest idiotyczne, ale bardziej nienawidzę tej drogi wychodzenia z choroby - bulimia, brak pieczy. Nie chcę być gruba i nie będę. Chcę kontrolować to kiedy i ile jem. Nie chcę mieć napadów bulimicznych. Chcę biegać, być wysportowana i nie myśleć ciągle o jedzeniu. Chcę być wolna, ale to nigdy nie nastąpi. Bo jestem chora, chora do szpiku kości i przegrywam sama ze sobą. Czasem myślę, że mogłabym wrócić do czasów, kiedy ważyłam 56kg. Mo...
Czytaj więcej